Θα μπορούσα να μιλάω ατελείωτες ώρες για την αγάπη, αυτό το τόσο δυνατό και κυρίαρχο συναίσθημα, που γύρω του περιστρέφεται ολόκληρη η ζωή μας. Καθένας μας βέβαια την αντιλαμβάνεται και την εκφράζει διαφορετικά και ούτε αγαπάμε τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο. Πέρα λοιπόν από αυτά που μπορούμε να νιώσουμε, υπάρχουν και αυτά που μας δημιουργεί ο άλλος, είναι η τριβή μας μαζί του, είναι οι διαφορές, οι ομοιότητές μας και ο χρόνος του που μας αφιερώνει…
Μελετώντας πρόσωπα, αντιδράσεις και συμπεριφορές αλλά και από προσωπικά μου βιώματα, έχω πειστεί ότι στην αγάπη πρέπει να υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες και λιγότερες διαφορές και πιστεύω ακράδαντα ότι η θεωρία με τα ετερώνυμα που τα θέλει να έλκονται, αφορά αποκλειστικά το μαγνητισμό και τις εντυπώσεις, γιατί η μαγεία βρίσκεται στα ομώνυμα και σε αυτά που επιθυμούν από κοινού να μοιραστούν, να νιώσουν και να ζήσουν.
Αλήθεια πόσα ποιήματα, βιβλία, τραγούδια, ταινίες και τόσα άλλα αποτελούν αντικείμενό της ;
Πόσο μελάνι και πόσες νότες έχουν σπαταληθεί για να την περιγράψουν, να την υμνήσουν και να την εκφράσουν ;
Κι εδώ που τα λέμε, αν κάτι δεν εκφράζεται και δε δείχνεται, δεν έχει καμία αξία απολύτως..
Όταν σκέφτομαι την αγάπη, πάντα ο νους μου γυρίζει γύρω από το γλυπτό «Έρως και Ψυχή» του Αντόνιο Κανόβα και της ιστορίας που κρύβει, ίσως, γιατί μπορεί κάπως έτσι να την έχω πλάσει στο μυαλό μου. Έρωτας, Ψυχή και λίγη ποίηση ή κάπως έτσι…
Προσπαθούμε να την κατανοήσουμε αλλά είναι από εκείνα που σου συμβαίνουν χωρίς να μπορείς να τα εξηγήσεις πάντα, απλά σου συμβαίνουν κι εσύ, τα ακολουθείς και σίγουρα η αγάπη δεν είναι «καρδούλες.».
Η αγάπη γεννά συναισθήματα και όσο πιο έντονα είναι, τόσο πιο πολύ τη νιώθεις. Βασικότερο είναι η χαρά που σου δίνει γιατί αυτή η χαρά είναι δύναμη, που οδηγεί στο πάθος, στον ενθουσιασμό, στη συμπάθεια, στην αισιοδοξία και καταλήγει στον αληθινό θαυμασμό. Αυτός ο θαυμασμός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το κέντρο της, η πηγή της, η αφετηρία της και ο τερματισμός της
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η αγάπη έχει τεράστια δύναμη και σύμφωνα με έρευνες, αν κατά τη φροντίδα των φυτών μας τους μιλάμε και τους «δείχνουμε αγάπη» τότε αυτά αναπτύσσονται καλύτερα. Εάν λοιπόν ένα λουλούδι είναι σε θέση να «ακούσει και να νιώσει» αυτά που του λέμε και του δείχνουμε, δηλαδή να εισπράξει την αγάπη μας, σκεφτείτε την «άνθηση» που μπορεί να προκαλέσει η προσφορά της αγάπης στον άνθρωπο !
Μεγάλη και βαριά λέξη η αγάπη, δεν βγαίνει εύκολα από τα χείλη μας. Ίσως γιατί δειλιάζουμε, ή επειδή φοβόμαστε.. Πάντα όμως δείχνεται, από τις πράξεις, από το άγγιγμα, από το κοίταγμα… γιατί όσο άτολμα κι αν είναι τα χείλη, όσο βουβές κι αν είναι οι λέξεις για να συλλαβιστούν, τα μάτια είναι πάντα πιο τολμηρά και γράφουν τόμους ολόκληρους όταν τα βλέμματα συναντηθούν …
Πολλές φορές ακούω για ιστορίες αγάπης με δάκρια και ατελείωτα ξενύχτια, ως αποτέλεσμα της και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι αγάπη ;
Φυσικά και δεν είναι, γιατί η αγάπη είναι μόνο χαρά, μόνο κοινή επιθυμία για στιγμές και ζωή…
Η αγάπη είναι δύναμη, όλα τα υπόλοιπα είναι θλίψη, πόνος και εξαθλίωση και η αγάπη είναι πολύ υπερήφανη για να δέχεται όλα αυτά και καμία αγάπη δεν μπορεί να ανθίσει σε τοξικό και λυπηρό περιβάλλον.
Αγάπη λοιπόν, ένα «μαζί» σε δύο σώματα, η υπέροχη αίσθηση που δίνει δύναμη και χαρά και που ο καθένας μας την εξηγεί, την προσφέρει, τη δέχεται όπως τη ζητά, τη δείχνει και τη βιώνει. Μοναδικά…!
Από τη Νάντια Μανιάτη
ΠΗΓΗ : https://all.gr/
ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ 